SANGUS

SANGUS
SANGUS
melius SANCUS, Deus veterum Romanorum, cuius aediculam, vicum sacellumque in Urbis Romae regionibus celebrant Sext. Rufus, P. Victor, Onuphrius, Alii: quis fuerit, non est adeo exploratum. Herculem esse, contendit Festus. l. 14. Propter viam sit sacrificium, quod est proficiscendi gratiâ Herculi aut Sanco, qui scil. idem est Deus. Dionysius Sabinorum fuisse Dcum, et Sabi, unde genti nomen, genitorem, asserit, l. 2. cui adstipulatus Lactantius Divin. Institut. l. 1. c. 15. Summâ, inquit, veneratione coluerunt Aegyptii Isidem, Mauri Iubam, Macedones Cabyrum, Poeni Uranum, Latini Faunum, Sabini Sancum, Romani Quirinum. Unde corrigendus Cato in Origin. p. 19. Equicolos tenent Sabini a Sabo conditi, Sabatio Sangi gentili edito; inde ad fontes Arni amnis Sabelli, Sabinorum proles, incolunt, Sangui gentili Sabi pronuntiant Sabini, Sanctum Romani, Sagam Barbari, a quo et Sagi primi Thusci, id est, Pontifices et Sacri expiatores. Legit Dempsterus Sabatio Sangi aut Sanci, quod verius est, gentili. Hunc eundem volunt esse Sanctum, et quidem in Festi loc. cit. non Sanco, sed Sancto, reponunt. Vide Lil. Gyraldum Syntagm. Histor. Deor. Gentil. l. 1. Sic Propert l. 4. El. 10. v. 70.
Sancte, Pater, salve, cui iam favet aspera Iuno,
Sancte, velis libro dexter nesse meo.
Nunc quoniam manibus purgatum sanxerat orbem,
Sic Sanctum Tatii composuêre Cures.
A' Sabinis huius cultum Romam translatum esse, sub Tatio Rege una cum Fidio, docet ex Ovid. Fast. l. 5. Matlianus l. 5. c. 24. Topogr. In aede Dei, in Quirinali monte, asservatam. Tanaquilis colum, scribit Onuphrius in Roma sua, ex Plinio l. 8. c. 48. ubi sic habet: Lanam cum colo et fuso Tanaquilis, quae eaedem Caia Caecilia vocata est, in Templo Sangi durâsse, prodente se, auctor est M. Varro: factamque ab ea togam regiam undulatam, in aede Fortunae, quâ Ser. Tullius fuerat usus. Inde factum, ut nubentes Virgines comitaretur celus compta et fusus cum stamine. Unde laudatissimum olim in Matronis lanificii usum fuisle, colligere est. Vide Thom. Dempster. in Rosin. l. 1. c. 13. ad regionem Urbis sextam.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Sangus — (Myth.), so v.w. Sancus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sancus — is also a genus of the Tetragnathidae family of spiders. In Roman mythology, Sancus (also known as Sangus or Semo Sancus) was the god of loyalty, honesty, and oaths. His cult is one of the most ancient of Romans, probably derived from Etruscan or …   Wikipedia

  • Sancus — Ilustración de una estatua de Sancus encontrada en el lugar sagrado de Sabine en el Quirinal, cerca de la moderna iglesia de S. Silvestro. En la mitología romana, Sancus (también conocido como Sangus o Semo Sancus) era el dios de la lealtad,… …   Wikipedia Español

  • САНК —    • Sancus,          Semo Sancus (от sancire), сабинское божество, перенесенное в Рим, которое первоначально должно было означать небо; оно отождествлялось с Dius Fidius (Ζεὺς πίστιος) как божество договоров и супружества. Позднее его… …   Реальный словарь классических древностей

  • Deus Fidĭus — Deus Fidĭus, in Rom der sabinische Heros Sancus (Sangus) u. griechische Hercules; gewöhnlich D. F od. vollständig Medius Fidius, Betheurungsformel bei den Römern …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Semones — SEMONES, um, waren diejenigen Götter bey den Römern, welche sie, ihrer geringen Verdienste wegen, des Himmels nicht würdig achteten, und, dennoch wegen ihrer Verehrung auch von den Sterblichen unterschieden, dergleichen Priapus, Hippona und… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Loddon River — in NewstaedVorlage:Infobox Fluss/KARTE fehlt DatenVorlage:I …   Deutsch Wikipedia

  • CAMULUS Deus — sive Sangus, sive alius e Sabinis Italiae Populis colebatur: ut ex antiquo lapide apud Sabinos reperto constat, in quo Camuli ipsius simulacrum incisum est, cum titulo Camulu …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SANCUS — Deus Sabinorum. Dionys. Halicarn. l. 2. p. 113. Κάτων δὲ Πόρκιος τὸ μὲν ὄνομα τῷ Σαβίνων ἔθνει τεθῆνάι φησιν ἐπὶ Σαβίνου τȏυ Σάγκου, δαίμονος ἐπιχωρίου. Τοῦτον δὲ τὸν Σάγκον ὑπό τινων Πίςτιον καλεῖςθαι Δία. Sil. Italicus l. 8. v. 421. ubi de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEMO Sanctus — qui et Fidius, inter Indigetes Deos, Romanis fuit. Inscript. Roman. apud Gruterum p. 96. n. 5. 6. 7. Semoni Sanco Deo Fidio sacrum. Et alia, Sancto Sanco Semoni Deo Fidio sacrum. Et Reatina: Sanco Fidio Semopatri. Ovid. Fast. l. 6. v. 213.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”